Evaluatie van kabelfoutdetectiemethoden

Auteur: Noyafa–CCTV-tester

Evaluatie van kabelfoutdetectiemethoden Lange tijd zijn er veel meetmethoden en instrumenten ontstaan. Deze methoden en instrumenten zijn geschikt voor verschillende foutcondities en hebben hun eigen voor- en nadelen. Hier zullen we de foutlocatie kort evalueren en vergelijken en -punt instrumenten. 1. Evaluatie van foutdetectiemethoden voor defecte kabels Lange tijd zijn er veel meetmethoden en instrumenten ontstaan. Deze methoden en instrumenten zijn geschikt voor verschillende foutsituaties en hebben hun eigen voor- en nadelen. Hier volgt een korte evaluatie en evaluatie van de fout locatie- en vastpuntinstrumenten Vergelijk. 1. De methode van foutlokalisatie ①. Bridge-methode De bridge-methode is een klassieke testmethode.

ab Figuur 1.5 Het principe van brugafstandsmeting De aansluiting van het testcircuit van de brugmethode wordt getoond in figuur 1.5a De foutfase en de niet-foutfase van de te testen kabelklem zijn kortgesloten en de twee armen van de brug zijn respectievelijk aangesloten op de foutfase en de niet-foutfase. Het equivalente schakelschema is gegeven in 1.5b. Door de waarde van R2 zorgvuldig aan te passen, kan de brug altijd worden gebalanceerd, dat wil zeggen dat het potentiaalverschil tussen CD's 0 is en er geen stroom door de galvanometer vloeit. Op dit moment kan volgens het principe van de brugbalans het volgende worden verkregen: R3/R4=R1/R2 (1.1) R1 , R2 is een bekende weerstand, stel in: R1/R2=K, dan R3/R4=K Aangezien de DC-weerstand van de kabel evenredig is met de lengte, is de weerstand van de kabel geleider is ingesteld op R0, de volledige lengte van L staat voor de volledige lengte van de kabel, LX, , L0 zijn de afstanden van het breukpunt van de kabel tot respectievelijk het meetuiteinde en het uiteinde, dan kan R2 worden vervangen door (L volledige lengte + L0) R0, volgens formule (1.1), kan worden afgeleid: L volledige lengte + L0 = KLX en L0 = L volledige lengte - LX, dus LX=2L volledige lengte/(K+1) De open -circuitfout van de kabel kan worden gemeten door een capacitieve brug en het principe is vergelijkbaar met de bovengenoemde weerstandsbrug. De voordelen van de brugmethode zijn dat het eenvoudig, handig en nauwkeurig is, maar het belangrijkste nadeel is dat het niet geschikt is voor hoge weerstand en flashover-fouten, omdat wanneer de foutweerstand erg hoog is, de stroom in de brug erg klein is , en de algemene gevoeligheid van het instrument , is het moeilijk te detecteren, in feite zijn de meeste kabelfouten hoge weerstand en flashover-fouten.

Alvorens de brugmethode te gebruiken om de foutafstand te meten, is het noodzakelijk om hoogspanningsapparatuur te gebruiken om door het foutpunt te branden om de foutweerstandswaarde te verminderen tot het bereik dat kan worden gemeten met de brugmethode. punt is een zeer moeilijke taak, vaak Het duurt enkele uren of zelfs dagen, wat erg onhandig is Soms zal het storingspunt doorbranden en zal de storingsweerstand in plaats daarvan toenemen, of de storingsweerstand zal te laag branden en een permanente kortsluiting worden circuit, zodat het niet kan worden gemeten door de ontladingsgeluidsmethode om het laatste punt te maken. Een ander nadeel van de brugmethode is dat het noodzakelijk is om de originele technische gegevens te kennen, zoals de exacte lengte van de kabel.Wanneer een kabellijn is samengesteld uit kabels met verschillende geleidermaterialen of verschillende doorsneden, moet deze worden geconverteerd. De brugmethode kan geen driefasige kortsluitingen of een open circuitfout meten. De veldbrugmethode wordt nu steeds minder gebruikt, maar sommige testers, vooral oudere testers, zijn nog steeds gewend aan het gebruik van deze methode.

Vooral voor sommige speciale fouten is er geen duidelijke laagspanningspulsreflectie, maar het is niet gemakkelijk om hoogspanningsafbraak te gebruiken.Als de foutweerstand niet te hoog is, kan de brugmethode het probleem vaak oplossen. . Laagspanningspulsreflectiemethode - geschikt voor ontkoppeling, lage weerstand en kortsluitfouten. De laagspanningspulsreflectiemethode, ook bekend als de radarmethode, is uitgevonden door de inspiratie van de Tweede Wereldoorlog-radar. Het neemt de tijd waar verschil tussen de gereflecteerde puls en de uitgezonden puls op het foutpunt Bereik (zie hoofdstuk 3 voor details). Het voordeel van de laagspanningspulsreflectiemethode is dat deze eenvoudig en intuïtief is en geen originele technische informatie vereist, zoals de exacte lengte van de kabel.

De locaties van kabelverbindingen en aftakpunten kunnen ook gemakkelijk worden geïdentificeerd aan de hand van de pulsreflectiegolfvorm. Het nadeel van de laagspanningspulsreflectiemethode is dat deze nog steeds niet geschikt is voor het meten van hoge weerstands- en flashover-fouten. . Pulsspanningsmethode - geschikt voor hoge weerstand en flashover-fouten (verouderd) Pulsspanningsmethode, ook bekend als flash-testmethode, is een hoge weerstands- en flashover-fouttestmethode die in de jaren zestig is ontwikkeld.

Er zijn verschillende binnenlandse bedrijven die op basis van dit principe kabelfoutflitstesters produceren en verkopen. Eerst wordt de kabelfout afgebroken onder invloed van DC-hoogspanning of gepulseerd hoogspanningssignaal en vervolgens door de tijdafstand van de ontladingsspanningspuls te observeren die heen en weer gaat tussen het observatiepunt en het foutpunt. Een belangrijk voordeel van de pulsspanningsmethode is dat het niet nodig is om hoge weerstands- en flashover-fouten te doorbranden en dat het onmiddellijke pulssignaal dat wordt gegenereerd door de storingsdoorslag direct kan worden gebruikt.De testsnelheid is snel en het meetproces is vereenvoudigd. Het is een grote vooruitgang in de technologie voor het testen van kabelfouten.

De nadelen van de pulsspanningsmethode zijn als volgt: A. Slechte veiligheid, het instrument meet het spanningspulssignaal via een condensator-weerstandsspanningsdeler, het instrument is elektrisch gekoppeld met het hoogspanningscircuit en het hoogspanningssignaal is gemakkelijk in serie worden geschakeld, waardoor het instrument beschadigd raakt. B. Wanneer de flitsmeetmethode wordt gebruikt voor afstandsmeting, bevindt de hoogspanningscondensator zich in een kortsluitingstoestand met het pulssignaal en moet een weerstand of inductor worden aangesloten om een ​​spanningssignaal te genereren, wat de complexiteit van bedrading en vermindert de spanning die aan de defecte kabel wordt toegevoegd wanneer de condensator wordt ontladen, zodat het foutpunt niet gemakkelijk kan worden afgebroken. C. Tijdens de foutontlading, vooral tijdens de flashover-test, is de door de spanningsdeler gekoppelde spanningsgolfvorm niet scherp en moeilijk te onderscheiden.

. Pulsstroommethode - geschikt voor hoge weerstand en flashover-fouten Pulsstroommethode is een testmethode die is ontwikkeld in het begin van de jaren tachtig en die een sterke vitaliteit heeft laten zien met de voordelen van veiligheid, betrouwbaarheid en eenvoudige bedrading. Het verschil tussen de pulsstroommethode (zie hoofdstuk 4 voor details) en de pulsspanningsmethode is dat de eerste een lineaire stroomkoppelaar gebruikt om het stroompulssignaal te meten dat wordt gegenereerd door het doorbreken van de kabelfout, en met succes de elektrische koppeling tussen het instrument en het hoogspanningscircuit.De serieweerstand en inductantie tussen de condensator en de kabel zijn geëlimineerd, de bedrading is vereenvoudigd en de pulsstroomgolfvorm gekoppeld aan de sensor is gemakkelijker te onderscheiden. . Boogreflectiemethode (tweede pulsmethode) - geschikt voor fouten met hoge weerstand en flashover Dit is de meest geavanceerde methode voor het lokaliseren van fouten op dit moment en moet als eerste worden gebruikt in de test.

Het is een nieuwe testmethode die is ontwikkeld op basis van de eenvoudige analyse van een laagspanningspulsgolfvorm en een hoge testnauwkeurigheid. Het basisprincipe is: voordat de hoogspanningspulsgenerator een hoogspanningspuls op de kabel toepast, wordt een laagspanningspulssignaal in de kabel geïnjecteerd en de laagspanningspulsgolfvorm op dit moment (de zogenaamde boogvrije golfvorm ) is opgenomen. Op dit moment heeft de laagspanningspuls, omdat het breukpunt een hoge weerstand heeft, geen reflectie of zeer weinig reflectie op het breukpunt.

Vervolgens wordt via de hoogspanningspulsgenerator een hoogspanningspuls op de kabel aangelegd, zodat de storing wordt doorbroken en boogontlading optreedt. Vanwege de kleine boogweerstand wordt de oorspronkelijk hoge weerstand of flashover-fout een kortsluitfout met lage weerstand tijdens boogvorming. Op dit moment wordt een laagspanningspulssignaal via het koppelapparaat in de defecte kabel geïnjecteerd en de gereflecteerde golfvorm van de laagspanningspuls op dit moment (de booggolfvorm genoemd) wordt geregistreerd en de gereflecteerde puls met lage weerstand op het breukpunt is duidelijk te zien.

Door de golfvorm zonder boog en de golfvorm met boog te vergelijken, zullen de twee golfvormen aanzienlijk verschillen in de positie van het foutpunt, en de afstand tussen het duidelijke divergentiepunt van de golfvorm en het testeinde is de foutafstand. . Aanbevelingen voor de selectie van meetmethoden en instrumenten Momenteel worden over het algemeen lopende-golfmeetmethoden gebruikt. De kortsluiting, lage weerstand en open circuit fouten nemen de laagspanningspulsreflectiemethode aan, die eenvoudiger en directer is dan de brugmethode; de ​​boogreflectiemethode of de pulsstroommethode worden gebruikt om de hoge weerstand te meten en flashover-fouten; beide worden gemeten op het foutpunt via het pulssignaal. Eén retourtijd variërend tussen punten, maar de eerste is om actief detectiespanningspulsen naar de kabel te sturen, en de laatste is om de momentane pulsstroom passief te registreren signaal gegenereerd door de storing van de storing; de opname en verwerking van het signaal kan worden voltooid door hetzelfde circuit, dus het is handig zodat het instrument twee functies tegelijkertijd kan uitvoeren.